BLACK FRIDAY

Voor vrijdag 12 oktober 2007 stond de ultieme test voor New York gepland. Adriaan had een parcours van ruim 33 kilometer uitgezet Zoeterwoude-Woubrugge-Zoeterwoude. Het hele team stond om 14.00 te trappelen om aan deze monstertocht te beginnen. Voor vertrek werden er nog eerst enkele groepsfoto's voor een artikel over ons avontuur in het Leiderdorps Nieuwsblad genomen, maar daarna konden we los. Aleen Yolande moest helaas achterblijven vanwege een vervelende ontsteking op haar voet.

Ik zat de laatste weken al niet helemaal lekker in mijn lopersvel en dat was ook tijdens deze duurloop duidelijk te merken. Mijn excuses aan mijn medelopers voor al mijn gesteun, gekreun en geklaag. Nee, het liep mij geheel niet naar mijn zin. Zelfs het aangename zonnetje kon mijn dag niet meer goed maken. Het hoofd wilde niet, het lijf wilde niet en de knïeën waren nog steeds de duinen van Haarlem niet vergeten. Zeventien kilometer en 2 uur verder kwamen we bij de verzorgingspost van Huize van der Linde in Woubrugge. Wij werden daar door de locale jeugd als helden ingehaald. Hier was tijd om een gelletje te slikken, bij te drinken en drinkflesjes bij te vullen. Daarna zetten we de terugweg weer in. Al snel na deze stop viel de groep in tweeën. Jochem, Adriaan en Andrew liepen stilletjes weg bij René, Wim, Wout en trainer Henk. Wim had ook zijn dag niet. Hij kon na de stop niet meer in het ritme komen en zijn hartslag bleef te hoog ondanks kleine wandelpauzes. Wij - de achterblijvers - besloten daarom de uitgestippelde route wat in te korten, maar na ruim 20 kilometer besloot Wim bij een brasserie in Hoogmade om te stoppen en een taxi te bellen. René, Henk en ik gingen zonder Wim verder. Die laatste 11 kilometer waren zwaar, lang, pijnlijk, vervelend, saai, vermoeiend, koud etc etc etc. Ik ben nog nooit zo blij geweest weer in Zoeterwoude te zijn. Uiteindelijk hebben wij slechts 31 kilometer gelopen in ruim drieenhalf uur. En waarom ging het nu zo moeilijk? De afstand was toch nauwelijks meer dan de 30 van AdamNoord en Almere die best soepel gingen en een half uur sneller.
De jongens van de snelle groep kwamen na ons één voor eén binnengedruppeld. Adriaan had er de laatste kilometers nog een versnelling uit kunnen gooien, die hij toeschreef aan het geconsumeerde gelletje tijdens de laatste stop.

Terug bij Poeladvies was er nog een groot lichtpuntje: MASSAGE. Henk nam samen met collega sportmasseur Guus van Poeteren onze gepijnigde lichamen onderhanden en dat voelde fantastisch!