DERDE POGING

Dinsdag 30 januari voelde ik mij weer zoveel beter dat ik het aandurfde om te gaan trainen: De antibiotica had zijn werk redelijk gedaan en het hoofd voelde in ieder geval een stuk lichter aan. Trainer Henk had mij vrijdag nog op het hart gedrukt om mij niet te laten verleiden om de misgelopen trainingen te snel in te willen halen, dus had ik het heilige voornemen om rustig te starten. Toch wilde ik de eerste training minimaal een rondje Oegstgeest lopen maar dan wel in een rustig Z1 tempo. Met de hartslagmeter ingesteld op zone tussen de 145 en 155 hartslagen en mp3 speler aan begon ik aan mijn ronde. Waarschijnlijk door de voorgaande ziektedagen was mijn Z1 tempo die avond zeer langzaam en deed over de eerste 5,5 km ruim 40 minuten. Ondanks Henk's waarschuwing je niet over de kop te lopen en besloot ik toch een tweede rondje in te zetten, dit keer in een lekker tempo zonder te letten op de uitslaande hartslagmeter te letten. Ging de eerste helft vet rap met een flinke verzuring in de laatste kilometer: resultaat 5 km in 25 minuten en helemaal kapot. Onverantwoord maar wel lekker.