ALS JE MOET, DAN MOET JE!

Dinsdagavond tijdens mijn trainingsronde een nieuwe ervaring rijker geworden. Met de Halve van Leiden in het vooruitzicht en de 60 kilometer van vorige week in de benen ging ik voor een rustig rondje van maximaal 8 kilometer. Ik had die avond heerlijk gegeten. Lou had een nieuw pastarecept van Francien gekregen en er werkelijk iets verrukkelijks van gemaakt. Even na negen uur trok ik de de deur achter mij dicht en ging op pad. Na ca. 500 meter kreeg ik zo'n kramp in mijn darmen, dat ik overwoog om naar huis terug te gaan voor een toiletbezoek. Ik was al omgekeerd toen de pijn gelukkig weer wegtrok en ik besloot gewoon mijn rondje voort te zetten. Na een drinkpauze rond de 4,5 kilometer ging het echter helemaal mis: De krampen kwamen in een veelvoud terug. Ik was er van overtuigd dat ik thuis niet onbevlekt ging halen. Wat nu!!?? Ik kan toch moeilijk zonder papier.......en waar dan? De eerste vraag werd door een bovenaardse macht direct beantwoord, want voor mijn voeten lag een geopend zakje papieren zakdoekjes, met - ja wel- nog 3 ongebruikte en bruikbare zakdoekjes er in. De plaats van delict was ook snel gespot. Bij het sciencepark waren bosjes en struiken genoeg. Met aangespannen bovenbenen dribbelde ik naar het groen, gooide mijn drinkgordel in het gras en ging zitten. Wat een opluchting! De laatste kilometers naar huis waren een feest! Nu heb ik deze ervaring de afgelopen dagen met andere lopers gedeeld en wat blijkt, dit fenomeen is hen allen bekend, zelfs regelmatig overkomen, papier of geen papier. Blijkt heel lopend Nederland wild in het taluud te schijten en wij die hondenbezitters maar de schuld geven. Ik hoop persoonlijk dat het bij deze ene keer zal blijven.