LEIDEN IS OVERWONNEN

Zondagochtend op de fiets naar de burcht waar de lopers voor het Ronald MacDonald Huis zich verzamelen. De startnummers liggen al klaar, koffie thee en sportdrankjes zijn voorhanden evenals trossen bananen voor extra koolhydraten. Het terras van restaurant Het Koetshuis de Burcht stroomt langzaam vol met lopers en supporters. De wedstrijdspanning zorgt voor lange rijen bij de toiletten.
Na een groepsfoto op de trappen van de burcht is het tijd om richting het startvak te gaan. Hiervoor moeten wij helemaal via de Korevaarstraat en de Lange Brug lopen. Onderweg komen wij Nico en Do tegen die de "supportersboot" al aan het bevoorraden zijn op de Steenschuur. De Hoppezakjes zijn helaas niet meer thuis voor een laatste plaspauze, maar gelukkig mogen wij in het keldertje van hun buren de laatste onnodige ballast lozen. Op de Breestraat is het wachten op het startsein. Als het startschot is gevallen komt de meute langzaam op gang. Na ruim 3 minuten passeer ik de startlijn en ben het grootste deel van onze groep al uit het oog verloren.

Op de lammerschans richting Zoeterwoude sluit Yolande zich vanuit het achterveld aan en samen lopen wij in een constant tempo van 10 kilometer per uur naar het 10 kilometerpunt. Alles loopt tot dan toe gesmeerd en dat wordt alleen nog maar beter als wij op de Korte Vliet worden onthaald door de supportersboot waarop - naast schipper Do - ook Wim, Nico, Lou en Pepijn, Marinke, Laurens, de familie Hoppezak & de familie Brom zijn aangemonsterd. Hun aanmoedigingen die galmend over het water de oever bereiken werken beter dan epo en geven mij genoeg energie om de tweede helft door Stevenshof en Hoge Mors te overwinnen. Op het 15 kilometerpunt lopen wij nog steeds rond de 10 kilometer per uur en ik bespreek met Yolande een eventuele versnelling op drie kilometer van de finish, een poging om binnen de twee uur te eindigen. Op het 18 kilometer punt voel ik dat een versnelling er voor mij nog in zit; Yolande ziet er van af. Voor mijn gevoel vlieg ik over de weg en passeer tientallen lopers. Bij de Webster Universiteit zijn de ketelbinkies van de Do-boot aangemeerd en schreeuwen mij zowat over de finish heen. Als ik over de finish kom, staat de klok op 02:01:40 maar ik denk net onder de 2-uur grens te zijn gebleven. Nettotijd is inderdaad 01:58:32. Medaille om de nek, biertje in de hand en felicitaties en knuffels van Lou, Pepijn en andere dierbaren: Het leven is vurrukkuluk! (ook nog dank aan support van Viv & Robbie, Do & Jeroen en natuurlijk Bianca!)
Meer foto's>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Nog meer foto's >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>