Monday, May 19, 2008

LEVEN NA DE MARATHON

Mijn leven na de "Race van je leven" in november in New York heeft verdomd weinig meer met lopen te maken. Ik kan er enorm van genieten om 's avonds lekker op de bank te cocoonen: ik hoef niet meer die loopschoenen aan te trekken en mij naar buiten te sleuren om maar niet te ver op het trainingsschema achter te raken. Zeker nu de zomer in aantocht is kijk ik echt uit naar heerlijke zwoele lange avonden in de tuin met een koud glas wijn in de hand in plaats van bezweet de boulevard van Katwijk op te komen lopen bij ondergaande zon terwijl de andere mensen genieten van zon, zee, strand en terras.

Voor mijn vertrek naar New York had ik mij al ingeschreven voor de Halve van Egmond: Ik vond dat ik deze heroische loop in ieder geval nog moest lopen. Had ik mij niet voor NY ingeschreven dan was ik zeker niet over dit Noordhollandse strand gaan lopen. Met het bereiken van de finish in New York was de drive om te trainen helemaal verdwenen. Tien dagen voor de start van de Halve van Egmond op 13 januari 2008 kon ik mij er nog wel toe zetten om wat te trainen en ben ik twee keer naar Katwijk te lopen om de spieren weer wat soepel te maken. Gelukkig waren de weersomstandigheden en het tij in Egmond deze keer de recreatieve loper gunstig gezind; alleen een stevige tegenwind op het strand maakte het iets lastig. Gelukkig waren er brede ruggen genoeg op het strand om uit de wind te blijven lopen. Uiteindelijk eindigde ik netjes in de middenmoot in een tijd van 1.55.47. Zeer voldaan uit Egmond vertrokken.

Na Egmond nog een rondje Weipoort gelopen met wat New York-gangers en daarna de loopschoenen aan de wilgen gehangen tot ............ 18 mei 2008, de dag van de Leiden Marathon. Het Ronald McDonald Huis had ons als oud-sponsorlopers uitgenodigd om in Leiden nog 1 keer voor het Ronald McDonaldhuis mee te lopen. Dit werd door de meeste New York-gangers zeer enthousiast opgepakt, maar uiteindelijk ben ik de enige geweest die deze dag daadwerkelijk heeft gelopen. Alle andere hadden wel een of ander k-smoesje om van deelname af te zien. Uiteindelijk zijn er wel duizenden redenen om het niet te doen en ontbreekt de wil en doorzettingsvermogen om een half jaar na de marathon van New York nog de stoute schoenen aan te trekken en de halve van Leiden gewoon te gaan lopen ongeacht de voorbereiding. De wil om nog een beetje te trainen voor deze loop was er wel, maar daar is uiteindelijk niks meer van gekomen.

Geheel onvoorbereid verscheen ik zondagmorgen aan de start van de 21K samen met mijn trouwste supporters Lou en Pepijn. De eerste kilometers waren best zwaar; mijn longen moesten weer enorm wennen aan deze duurinspanning. Bij de brug over de Nieuwe Rijn werd ik voorbij gesneld door Ad Westrik Broeksma, die uiteindelijk in een tijd van rond de 1 uur en 46 minuten zou finishen; grote klasse, Ad!! Zelf heb ik het iets rustiger aan gedaan. Bij iedere drinkpost even gestopt om rustig wat te drinken en om Lou te bellen waar ik was en hoe het ging. Na de eerste 5 kilometer ging het al weer wat soepeler en na 10 kilometer heb ik mij 5 kilometer laten hazen door onze ex-trainer Henk van Driel. De laatste kilometers wilde ik nog iets versnellen, maar dat wilde niet echt meer lukken. Uiteindelijk nog even gestopt bij Huis den Bijlen waar Lou, Do Meisje en Pepijn stonden aan te moedigen en daarna als de wiedeweerga naar de finish. Mijn eindtijd van 1:56:22 was ruim 2 minuten beter dan vorig jaar, toen ik nog vol in training was.

Na de marathon heerlijk genoten van het mooie weer en heerlijk bier op het stadhuisplein en bij de burcht. Vandaag alleen wel veel spierpijn.